Om 10.00 uur puzzelde ik met de kinderen aan de keukentafel en om 11.00 uur was ik op pad met een hoppende camera in mijn kielzog. Het leven van een Texelse vogeldeskundige kan raar lopen! Het meest schokkende is trouwens uit de uitzending geknipt: dat is de test waaruit blijkt dat ik niets weet van bn’ers. "Dat ik vanavond in een tent zou slapen, dat had ik vanmorgen ook niet gedacht’, hoor ik mezelf zeggen op het grote scherm in het Eierlandsche Huis. We kijken daar met een hele groep vrienden, waaronder veel Cocksdorpers en vakgenoten, de eerste uitzending van In de ban van de Condor.
Uitgebreid gebrieft?
Deelnemers aan zo'n programma zijn toch zeker uitgebreid gebrieft over de opnames en het verloop, hoor ik je denken? Ja. Klopt. De andere deelnemers wel. Ik niet. Want ik werd er pas tijdens de eerste opnamedag bijgesleept. Eén van de deelnemende vogelaars kwam niet opdagen. De boodschap aan vogelend Texel was: ‘Wie wil er NU voor twee volle dagen naar De Koog komen en, o ja, als je het goed doet en de uitzending overleeft, dan ben je vier, zes of misschien wel acht dagen en nachten van huis…’
Ik zat op dat moment met mijn kinderen aan tafel puzzeltjes te maken, maar met mijn succesvolle optreden vorig jaar in een veelbekeken uitzending op de WDR in het achterhoofd, waagde ik er toch maar even een telefoontje aan.
De programmaproductie trok mij door de telefoon heen: ‘Oké, er komt NU iemand op jouw kinderen passen, jij wordt dan linea recta naar De Koog vervoerd en als je kosten moet maken om afspraken af te zeggen, dan vergoeden we deze.’
Schokkend: ik weet niets van bn’ers
‘Eh, schat, ik kom vanavond niet thuis slapen en misschien ben ik de hele rest van de week wel weg.’ Ik val met de deur in huis bij mijn vrouw. ‘O ja, en er past een wildvreemde op onze kinderen...’. Een diepe buiging voor haar flexibiliteit vind ik wel op z'n plaats.
Voor ik het wist zat ik dus in de duinen bij De Koog met een camera op nog geen armlengte afstand van mijn gezicht. Ik weet nog dat het in het begin allemaal erg onwerkelijk leek. Ik werd er wat lacherig van. Ik zag op het grote scherm in het Eierlandsche huis dat de hele eerste opdracht uit de aflevering is geknipt. Terecht misschien ook wel, want ik herinner me de hilariteit om de vragen die we kregen over 'onze' bn’ ers die meededen. Ik kende ze geen van allen en maakte blunder op blunder. Dat was blijkbaar té schokkend om uit te zenden: een Texelaar die geen bn’ers kent.
Enfin, ik heb genoten van de onverwachte deelname. En de eerste uitzending overleefd! Blijf je me volgen, voor zolang als het duurt? Ik hoop dat ik Texel niet teleurstel.
