"Dat is natuurlijk wel een dingetje in de vogelaarswereld", hoor ik Debby nog zeggen in aflevering 1 van "In de ban van de Condor". Ze had op Texel een Grote Stern uitgemaakt voor Jan-van-Gent en in de vogelaarswereld krijg je zoiets nog wel te horen, zeg maar. "Goed", zegt Debby daarna, "het wordt wel weer vergeven, maar..."
Tsja, ik ben bang dat ik Debby's misser op onnavolgbare wijze in de schaduw heb gesteld. Tijdens mijn studie heb ik wel regelmatig vogels geringd op Schiermonnikoog. Een fantastische ervaring om Bonte Strandlopers in je handen te houden. Ik weet nog goed, het was 1991, en we vingen een Kanoetstrandloper met een ring met de inscriptie Pretoria! Dat alleen al deed me duizelen, maar navraag bij de ringer leerde dat de vogel deze ring al in 1973 om had gekregen! De vogel was dus ongeveer even oud als ik en was mogelijk sinds zijn prille jeugd al aan het pendelen tussen Siberië en Zuid-Afrika! Je blijft je verbazen. Helaas bleek tijdens de lange ringnachten in de werktent op de Oosterkwelder dat ik, oh ironie, allergisch ben voor vogels! De werktent begaf het haast onder mijn niesbuien (en voor de vogels was het vast ook geen pretje).
In Georgië was het fantastisch om weer even vogeltjes vast te houden en natuurlijk wil ik geen flauwe excuses aandragen, maar het bleek maar weer dat vogels er in de hand heel anders uit zien dan in het veld. Ik zag net tijdens de uitzending dat beestje door mijn handen gaan met die formidabele wenkbrauwstreep... pfffffff, waar zat ik met mijn hoofd? Ik was zó onder de indruk van die Kleine Vliegenvanger (in Nederland een erg zeldzame soort) dat ik het andere zangertje te slordig heb bekeken. "Een Fitis..." Hoe kom ik erbij? Het was een Raddes Boszanger! Een nieuwe soort voor het land! Ik had geschiedenis kunnen schrijven! Furore kunnen maken! Een onuitwisbare indruk kunnen achterlaten, hoewel, ja, dat laatste is waarschijnlijk wel gelukt... Het werd me ook duidelijk dat dit niet zomaar te begrijpen is voor iemand die geen vogelaar is. Iedereen om mij heen vond het juist leuk voor ons, goed gedaan, nieuwe soort voor het land gevangen! Ja, als je hem herkent wel... Pffff, daar word ik dus nog 's nachts badend in het zweet van wakker. Het is bizar hoe stress en tijdsdruk je accuratesse kunnen beïnvloeden, maar ik zie ook hier voor mezelf geen excuus. De alarmbellen hadden gewoon af moeten gaan bij de veel te korte handpenprojectie, de veel te vette wenkbrauwstreep, of feitelijk gingen ze af, maar ik luisterde niet. Het is echt heel jammer dat ik het beestje niet meer heb gezien nadat ik wist dat het een Raddes Boszanger was. Nu kon ik ook niet zien of de poten inderdaad opvallend dik waren. Ik zie mezelf nog die vleugel spreiden en denken dat het wel erg korte vleugels zijn voor een Fitis... Je moet door en je moet keuzes maken, je neemt een beslissing en, tsja, in dit geval een hele beroerde.
Ach, het zal wel slijten en in de tussentijd waren Ajouad en ik wèl degenen die deze nieuwe soort voor Georgië hebben gevangen. Gewoon een klapper! En het was wel erg gaaf om weer eens te ringen. Wat een priegelwerk, maar wat prachtig om die beestjes van dichtbij te zien, te voelen, te weten dat zo'n beestje helemaal naar Afrika gaat vliegen, maar volgend voorjaar gewoon weer terugkomt. Het is zó fascinerend dat ik er alleen maar meer respect voor vogels van krijg. En dat was al zo veel!
En nu gaan we dus naar Peru! Wat onwijs te gek gaaf! Het land met de meeste vogelsoorten ter wereld! Ongeveer 20% van alle soorten ter wereld komt daar voor, ruim 1800 soorten. Dat is echt waanzinnig. Ik was in Kenia al helemaal ondersteboven van de ruim 1100 soorten die daar voorkwamen en waarvan ik er samen met vriend Bernd de Bruijn ooit 430 in twee weken heb opgerold, maar hier komt er dus nog even een portie bovenop. Dat wordt gewoon gekkenhuis!
