Een vraag die veel mensen bezighoudt...
Het is een beetje als het oud-Hollandse spreekwoord zegt: "Elk meent zijn uil een valk te zijn". Oftewel iedereen hoopt op een spectaculaire soort. Het spreekwoord komt uit de valkerij, waar uilen ondergeschikt zijn aan valken*, maar in de praktijk zien we dit vaak gebeuren bij beginnende vogelaars die al heel vaak een Buizerd hebben gezien, maar heel erg hopen om een keer zo'n spectaculaire en zeldzame Ruigpootbuizerd te vinden. Hierdoor worden veel Buizerds die wat lichter zijn van onderen al snel 'uitgescholden' voor Ruigpootbuizerd. Over het algemeen zijn Ruigpootbuizerds inderdaad wel lichter dan de meeste buizerds, maar tegelijkertijd heet de 'gewone' Buizerd niet voor niets in het Frans "Buse variable", oftewel Variabele Buizerd, en kunnen er dus zeer lichte exemplaren voorkomen.
Maar hoe zie je dan het verschil? Tsja, het is echt wel even goed opletten, maar de Ruigpootbuizerd heeft onder zijn vleugels altijd mooie donkere polsvlekken. Mooie grote ronde vlekken aan de voorzijde van de ondervleugel. Bij de Buizerd zijn deze meestal verbonden met het lichaam door donkere schouders, iets wat de Ruigpootbuizerd nooit heeft. Bij lichte Buizerds zijn de polsvlekken nog slechts komma's.
Oké, dat is werkbaar, tenzij je de ondervleugels niet of niet goed kunt zien! Over het algemeen is de Ruigpootbuizerd forser met langere vleugels, maar dat soort kenmerken is alleen gemakkelijk als vergelijken, met liefst een Buizerd, mogelijk is. Een ander kenmerk is de witte stuit, maar ook hier geldt weer dat de Buizerd buitengewoon variabel is dus let op! Maar de combinatie van een witte stuit met een donkere eindband is wel uniek en is voorbehouden aan de Ruigpootbuizerd.
Kortom, als je een Ruigpootbuizerd ziet, dan zie je dat gelijk, doordat het gewoon een heel ander beest is dan een gewone Buizerd, maar je moet altijd goed opletten
* geen wonder, want uilen zijn ongeschikt om mee te jagen. Niet zozeer omdat ze de prooi niet zouden kunnen pakken, want ze pakken natuurlijk in de natuur ook prooien, maar dan meer bij verrassing. Niet zo snel en spectaculair als bijvoorbeeld een Slechtvalk, die in stootduik meer dan 300 kilometer per uur haalt. Bovendien is een uil ook in gevangenschap niet van zins om z'n prooi af te staan.
